10. Ο ιερός σκοπός της Αμφιβολίας

Μήνυμα Φωτός (7):

Από το βιβλίο "ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΦΩΤΟΣ προς Μεταμόρφωση της Ανθρώπινης Συνειδητότητας σε αυτή της Ανώτερης Παρουσίας", Άϊσις Σαιν Τζερμέϊν, Μάϊος 2009, Νοέμβριος 2009 (2η έκδοση)

Πολλοί άνθρωποι δεν φαίνεται να διαθέτουν το χρόνο ή το ενδιαφέρον να ερευνήσουν σοβαρά την ψυχο-πνευματική τους φύση και να διεισδύσουν στα πνευματικά βάθη της Ύπαρξής τους. Έτσι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια ιδέα άγνωστη στην υλιστική αντίληψη της συνείδησής τους και ο νους τους δεν είναι αρκετά ανοιχτός στο καινούργιο, αμέσως απειλούνται και συνεπώς αμύνονται κατακρίνοντας αυτό που δεν γνωρίζουν. Ο σκεπτιστικός νους που αμφιβάλλει και διώχνει αμέσως, δεν διαθέτει το κατάλληλο άνοιγμα ή την τάση να εξερευνεί, αλλά προσκολλάται φοβισμένα σε ορθολογιστικές εξηγήσεις και απαιτεί απτές αποδείξεις. Είναι αυστηρά συμβατικός ώστε να αποφεύγει κάθε πιθανή εσωτερική διαμάχη, φανερώνοντας έτσι την εσωτερική του ανασφάλεια. Ο άκαμπτος νους δεν ρωτάει ούτε εξετάζει, αλλά αμφισβητεί και απορρίπτει.
Όμως αυτός που διατηρεί μια ανοιχτή στάση προς τη σκόπιμη διερεύνηση ώστε να διακρίνει και να μάθει, χρησιμοποιεί εποικοδομητικά τη δυσπιστία του κι έτσι δημιουργεί, λαμβάνει και υπάρχει, προχωράει και διευρύνεται. Φανερά ο ανοιχτός νους, δηλαδή ο Ανώτερος Νους, μετατρέπει θαρραλέα την αμφιβολία σε μια αναγκαία διαδικασία, ένα μέσο για την επίπονη διεργασία νέου υλικού προς κατανόηση, απορροφήση και κατάλληλη διοχέτευση των ενεργειών του. Έτσι η κάθε αμφιβολία του γίνεται μια αιτία και εστία αυτοσυγκέντρωσης, περισυλλογής, προσευχής και μαθητείας με σκοπό την προσήλωση στον εσωτερικό κόσμο που αναπόφευκτα φέρνει σε συντονισμό με την αλήθεια των νοημάτων. Όταν κανείς αμφιβάλλει είναι γεμάτος αβεβαιότητα και ανησυχία, γιατί δεν ξέρει τι να πιστέψει ώστε να αποφασίσει που στέκει. Αμφιταλαντεύεται και διχάζεται χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε αυτό που ήδη γνωρίζει η καρδιά του. Είναι μόνο μέσα από την αδίστακτη ακολούθηση αυτής της ίδιας της αμφιβολίας, η οποία τον καταναλώνει, που μπορεί να ακούσει μέσα του την αληθινή φωνή του και να δει την ουσία πέρα από τα όρια των κοινών δεδομένων. Με άλλα λόγια, μπαίνει κανείς γενναία μέσα στη φωτιά και στη πορεία μαθαίνει να αναγνωρίζει το Φως της. Ο σκοπός της αμφιβολίας δεν είναι να κάψει αυτόν που τη φέρει αλλά να τον εμπνεύσει, ωθώντας τον να συλλάβει και να κατανοήσει την πραγματική φύση της Πίστης στον Ανώτερο Εαυτό και στη μεγαλοσύνη της Μεγάλης Δημιουργίας πέρα από τον κόσμο της ύλης.

DOUBT